หากพูดถึง meibomian gland dysfunction เชื่อว่าหลาย ๆ คนจะต้องสงสัยกันอย่างแน่นอนว่า คืออะไร และมีอาการอย่างไรบ้าง ซึ่ง meibomian gland dysfunction จะเป็นภาวะของต่อมไขมันที่เปลือกตาทำงานผิดปกติ จึงทำให้เกิดอาการต่าง ๆ อย่างเช่น อาการแสบตา สายตาล้าได้ง่าย รวมทั้งในเรื่องของการมองเห็นภาพไม่ชัดด้วยเช่นกัน ซึ่งในส่วนนี้เองล้วนเกิดจากความผิดปกติทั้งสิ้น
meibomian gland dysfunction มีลักษณะอย่างไร
โดยปกติแล้วดวงตาของเราทั้งบนและล่างจะมีต่อมไขมันอยู่ เพื่อมีหน้าที่ผลิตไขมันมาเคลือบบริเวณผิวดวงตา โดยชั้นไขมันนั้นจะเป็นตัวช่วยป้องกันการระเหยของน้ำตา และยังช่วยรักษาสมดุลของน้ำตา เพื่อให้ตาของเรามีความชุ่มชื้นอยู่เสมอ ไม่เกิดการระคายเคืองตานั่นเอง ทั้งนี้หากต่อไขมันเปลือกตามีการทำงานที่ผิดปกติ หรือ meibomian gland dysfunction จะเกิดการอุดตันหรือเกิดจากความผิดปกติอื่น ๆ จะทำให้ไม่สามารถผลิตไขมันมาเคลือบผิวดวงตาได้ ชั้นน้ำตาจะมีการระเหยเร็วกว่าปกติ จนทำให้เราเกิดอาการตาแห้ง และยังก่อให้เกิดโรคแทรกซ้อนอื่น ๆ ที่เปลือกตาได้อีกด้วย อย่างเช่น โรคเปลือกตาอักเสบ หรือการติดเชื้อตากุ้งยิง เป็นต้น
ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดต่อมไขมันเปลือกตาอุดตัน มีปัจจัยใดบ้าง
สำหรับ meibomian gland dysfunction หรือภาวะต่อมไขมันที่เปลือกตาทำงานผิดปกตินั้น โดยปกติแล้วจะสามารถเกิดขึ้นได้จากหลากหลายสาเหตุด้วยกัน แต่ละคนจะมีสาเหตุที่แตกต่างกันออกไป แต่จะมีสาเหตุมาจากอะไรบ้างนั้น ไปดูกันเลย
- การแต่งหน้าบริเวณรอบดวงตาเป็นประจำ: การแต่งหน้าบริเวณรอบดวงตาเป็นประจำ ถือเป็นอีกหนึ่งปัจจัยเสี่ยงที่ก่อให้เกิดภาวะไขมันที่เปลือกตาทำงานผิดปกติได้ โดยเฉพาะการเขียนอายไลเนอร์ที่ขอบตา หากเราเช็ดทำความสะอาดเปลือกตาได้ไม่ดีพอ อาจจะทำให้เพิ่มการอุดตันของต่อมไขมันที่เปลือกตาได้
- อายุเพิ่มมากขึ้น: หากใครที่มีอายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป ก็จะก่อให้เกิดความเสี่ยงของโรคต่อมไขมันที่เปลือกตาอุดตันได้มากกว่าปกติเช่นเดียวกัน
- การจ้องหน้าจอเป็นเวลานาน: หากใครที่จ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือ หรือคอมพิวเตอร์นาน ๆ เป็นประจำทุกวัน จะทำให้เรากะพริบตาน้อยลง ดังนั้นไขมันจะถูกบีบออกจากต่อมไขมันน้อยลง ส่งผลให้เกิดอาการเคืองตาหรือแสบตาได้ง่ายนั่นเอง
เมื่อเรารู้ถึงปัจจัยเสี่ยงของการเป็น meibomian gland dysfunction แล้ว เราจำเป็นต้องระวังในการใช้ชีวิต รวมทั้งการมองหาวิธีป้องกันภาวะต่อมไขมันที่เปลือกตาทำงานผิดปกติให้มีประสิทธิภาพมากที่สุด เพื่อป้องกันให้ดวงตาของเราเกิดความเสี่ยงน้อยลงนั่นเอง